Iedere maand blik ik terug en kies ik mijn favoriete foto van de voorbije weken. Juli was een maand met weinig werk en veel rust. En… ik had spijt dat ik mijn fototoestel mee had op reis 😱
Disclaimer: dit is een eerlijk blogbericht over moederen en het leven, niet zo zeer over fotografie. Of het hier past? Op een website als fotograaf? Misschien niet helemaal.
Of misschien wel. Want dit is mijn plekje 😌 mijn persoonlijke plekje, dan wel als fotograaf, maar ook als mama, als creatieveling, gevoelsmens, vriendin, zus.
De spurt
Juli begon met een stevige eindsprint: alle shoots afwerken en galerijen doorsturen, albums afronden, mails beantwoorden. En daarna? Niks, of toch niet veel, want vakantie 😎
De eerste daarvan trokken we met z’n vijven naar het zuiden van Frankrijk, een reis die we al vaker deden, maar deze keer iets korter. En dat was eigenlijk perfect. Warm, vertrouwd, heerlijk. En we vonden het ook fijn om terug thuis te zijn. We hebben lekker geklust in huis 😊
Maar eerlijk? Ik voelde me niet zo goed. Al een paar dagen voor ons vertrek was mijn energie helemaal op. Ik voelde me doodmoe. Na de middag kon ik vaak alleen nog maar in de zetel liggen. Slapen zelfs. Terwijl ik dat anders nooit doe 😅
De rust
Dat is natuurlijk al een teken. Mijn lijf riep “stop”, en ik heb geluisterd. Of ja, een beetje geluisterd.
Want da’s niet simpel met drie kinderen die de boel op stelten zetten 😜 Het leven gaat natuurlijk gewoon door. En dat heeft dan vooral effect op hen, want ik was niet op mijn best.
En dat is moeilijk. Want je wilt natuurlijk het omgekeerde: genieten, herinneringen maken, een warme zomer vol liefde.
Gelukkig voel ik me stilaan beter. Rustiger. Mijn energie komt langzaam terug, en ik voel weer zin om te maken, te schrijven, te fotograferen. En ik weet: ook het hoort erbij. Net zoals foto’s van blije gezichten, horen de momenten van moe-zijn, twijfel en chaos óók bij het verhaal. Bij mijn verhaal ❤
De spijt
Vorig jaar had ik mijn camera bewust thuisgelaten, niet meegenomen op reis. En daar kreeg ik eigenlijk best wel wat reacties op. Dit jaar nam ik ‘m wél mee. En kijk, ik had er eigenlijk een beetje spijt van 😅
Want zodra die camera erbij is, voel ik druk. Alsof ik moét fotograferen, alles vastleggen, mooie beelden maken.
De conclusie
Volgend jaar laat ik ‘m dus gewoon weer thuis. iPhone-foto’s zijn ook mooi 🥰 en nog meer in het moment, nog échter.
Uiteindelijk heb ik absoluut niet veel foto’s gemaakt zelfs 🤪 En misschien heb ik deze maand niet veel gefotografeerd, maar des te meer gevoeld hoeveel waarde er zit in kleine, echte momenten.
Mijn favoriete foto is niet zo speciaal, maar het het hele verhaal erachter, wat we hebben meegemaakt, de plek waar we waren en hoe we ons voelden? Dat maakt het mijn favoriete foto van afgelopen maand 🥰 (en lees nog effe verder onder de foto)
De favoriet:
Morgen ga ik weer van start, en ik begin meteen goed: met een hele reeks shoots op de planning én mega veel goesting om eraan te beginnen 😍
Dit staat er op mijn agenda voor augustus:
- De lancering van de kerst mini-shoots
- Genieten van het rustige zomerritme, tussen de shoots door
- Otto zijn laatste dag in de crèche 🥹
O en er is nog een laatste plekje vrijgekomen op 5 september, ’t is voor de rappe! Voor je zwangerschapsfoto’s, babyshoot of gezinsmoment? ☺️
